Hon kom til mín nú eitt kvøldið,
eg aftur komin var.
Eg spurdi, og hetta hon svarar:
Eg sannleikan vil siga fyri tær.
Eg elski teg og bert tín vil vera,
men tekur tú meg ei,
eg veit, at sorgina ei eg kann bera,
tá í vónloysi tú meg hevur leitt.
Ja, hvat skal eg gera,
hon nú mín vil vera,
men – tá eg burtur farin var,
hon ein annan valdi sær.
Ja, nú veit eg, hvat eg vil gera:
Eina aðra eg finna mær vil,
sum trúgv í móti mær vil verða,
til deyðin okkum skilja vil.
Ja, hvat skal eg gera,
hon nú mín vil vera,
men – tá eg burtur farin var,
hon ein annan valdi sær.
Ja, nú veit eg, hvat eg vil gera:
Eina aðra eg finna mær vil,
sum trúgv í móti mær vil verða,
til deyðin okkum skilja vil.